Sa huling gabi ng burol ni Emman Atienza, isang gabi na dapat sana ay punung-puno ng matinding pagdadalamhati, ang kapaligiran ay biglang napuno ng mga kwento ng walang kapantay na kabaitan, pagiging tunay, at pagmamahal. Sa gitna ng matinding sakit ng pagkawala, ibinahagi ng pamilya Atienza ang mga alaalang nagpinta ng isang larawan ni Emman na hindi lamang isang anak at kapatid, kundi isang inspirasyon, isang “Kindness Warrior” na ang mithiin sa buhay ay ang magbigay nang walang hinihintay na kapalit.

Si Emman Atienza, sa edad na 19, ay nag-iwan ng isang pamana na lumalampas sa kanyang maikling buhay. Ang kanyang mga magulang—ang batikang TV personality na si Kim Atienza at ang kanyang asawang si Feli Kung Atienza—ay nagbigay ng mga eulogy na nagbunyag ng lalim ng kanyang generosity to a fault at ang katapangan niyang maging totoo sa gitna ng kanyang sariling mga laban.

Ang mga Kwento ng “Generosity to a Fault”

Hindi maitago ang matinding pagmamalaki ni Kim Atienza habang inaalala ang kanyang anak na si Emman, na tinatawag niyang “Emanski.” Inamin ni Kim na ang pagkawala ni Emman ang pinakamababang punto ng kanyang buhay, lalo pa’t ang kanyang panalangin gabi-gabi ay para sa kaligtasan at paggaling nito. Ngunit nagpapasalamat siya para sa 19 na taon ng magandang buhay na ipinagkaloob sa kanila.

Ang sentro ng pag-alaala ni Kim ay ang labis na pagiging bukas-palad ni Emman, na umabot sa punto na wala na siyang halaga sa pera. Ibinahagi niya ang dalawang kwentong nakakagulat at nakakaantig na nagpapakita ng kakaibang ugali ni Emman.

Ang una ay noong Pasko, matapos bigyan ng kanyang Lolo (tatay ni Kim) ang lahat ng apo, kasama si Emman, ng malaking halaga upang itabi o gamitin para sa kanilang pag-aaral. Pagkaraan ng ilang araw, buong pagmamalaking ibinahagi ni Emman sa kanyang ama ang kanyang ginawa. “Papa, I gave 30,000 pesos to the driver, I gave 20,000 pesos to Alicia, I gave 10,000 pesos to our gardener and they were crying tears of joy,” pag-alala ni Kim sa mga salita ng kanyang anak.

Tinanong ni Kim si Emman kung bakit umiiyak ang mga ito. “Umiiyak sila, Emman, dahil hindi pa sila nakakatanggap ng ganoong kalaking halaga sa kanilang buhay,” ang tugon niya. Sa huli, sinabi niya kay Emman na ipinagmamalaki niya ito, ngunit huwag na huwag itong sasabihin sa kanyang ina dahil tiyak na magagalit ito. Ito, ayon kay Kim, ang kanyang Emman—mapagbigay nang walang pag-aalinlangan.

Ngunit ang kwentong higit na nagpapakita ng kanyang di-pangkaraniwang pagiging bukas-palad ay ang nangyari bago siya lumipad patungong Los Angeles. Samahan sana ni Kim si Emman para bumili ng bagong salamin, na nagkakahalaga ng P15,000. Habang naghihintay na makabit ang lens, nag-aya si Emman na bigyan ng pizza ang kanyang mga kaibigan sa climbing gym.

Inaasahan ni Kim na babayaran niya ay mga P3,500 lamang, ngunit ang resibo ay nagkakahalaga ng P28,000. Nag-order pala si Emman ng humigit-kumulang 20 pizza para sa halos 100 kaibigan niya sa gym. “That’s my Eman, so generous,” mariing sabi ni Kim. Bukod pa rito, madalas din siyang humingi ng Gcash sa kanyang mga magulang o manghiram ng sasakyan para ihatid ang sampung kaibigan sa kani-kanilang bahay.

Ang Lihim na Liwanag: Isang Sulat na Nagbigay-Kaginhawaan

Sa gitna ng kanyang pagtatanong sa Diyos tungkol sa pagkawala ng kanyang anak, hiniling ni Kim Atienza ang isang palatandaan, isang sagot sa tanong na ‘bakit.’ Ang sagot ay dumating sa anyo ng isang liham mula sa isang hindi niya kilala—isang Indonesian student na nagngangalang Kahaya.

Ang nilalaman ng sulat ay nagbigay ng matinding emosyonal na hook sa gitna ng pagdadalamhati:

“I myself struggle with my own battles and on the same day that she passed I also attempted,” bahagi ng sulat.

Ayon kay Kahaya, si Emman ay isa sa pinakamaliwanag na taong nakilala niya, at malaki ang naging inspirasyon nito sa kanya. Nagiging bukas sila sa isa’t isa tungkol sa mental health. Ang pinaka-nakakaantig na pangako ni Kahaya ay ito: “I will continue to live in honor of your daughter and will do everything in my power to keep it that way.”

Ang liham na ito ang nagbigay ng kapayapaan kay Kim Atienza. Kinumpirma nito na ang buhay ni Emman ay hindi nasayang. Ito ay nagbigay ng mahalagang mensahe: sa kabila ng sarili niyang mga pakikibaka, nagbigay pa rin si Emman ng puwang at pag-asa sa iba. “The message is very clear: be a little kind every day. Just a little kindness every single day,” sabi ni Kim. Para sa kanya, kung magiging mabait siya ngayon, si Emman ay buhay sa kanyang puso.

Si Emman: Ang “Version Two” ng Katapangan at Katalinuhan

Ang emosyonal na pananaw ng isang ina ang nagdala ng dagdag na lalim sa pag-alaala kay Emman. Ibinahagi ni Feli Kung Atienza na si Emman ay ang kanyang “mini me,” bagama’t may pagkakahawig din ito sa ama—tulad ng regalo ng yaking (pagkukuwento/pagdaldal) at ang hilig sa drama (pagkanta, pag-arte, pagsayaw).

Ngunit idiniin ni Feli na si Emman ay mas matalino pa sa kanya: siya ang kanyang “version two.” Naalala niya ang sinabi ng prinsipal ni Emman noong elementarya: “The best Atienza is yet to come.” Kahit ang kanyang English teacher sa boarding school ay nagsabing si Emman ay isa sa pinaka-natatanging estudyanteng nagkaroon siya. Bukod sa matinding talino, mayroon din siyang very high EQ.

Gayunpaman, ang pinaka-natatanging katangian ni Emman, ayon kay Feli, ay ang kanyang authenticity. Ibinahagi ni Emman ang kanyang mga kwento nang walang takot—pati na ang kanyang sakit, pakikibaka, at kagalakan. Dahil dito, nagkaroon siya ng malalim na koneksyon sa maraming tao. “She always had space for others even in her darkest moment,” ang nakaantig na pagtatapos ni Feli. Ang malakas na outpouring of love para kay Emman ay isang testamento sa pagiging totoo niya.

Sa pagkawala ni Emman, ang naiwan ay katahimikan. Ngunit, ayon kay Feli, naririnig pa rin niya ang malakas nitong tawa, ang yaking, at ang pagkanta. Nakikita niya pa rin ito na naglalakad sa kanyang sassy street wear at nagka-cartwheel sa bahay. At higit sa lahat, naamoy niya ang paboritong pabango ni Emman—ang Jo Malone—na inamin niyang “sin-nitch” niya mula sa kwarto ng anak at suot niya noong gabing iyon.

Sa matinding sakit, nangako si Feli: “Will heaven gain an angel, know that I will carry your torch here on earth.” Ang kanyang mga salita ay nagsilbing pambihirang deklarasyon ng pag-ibig: “Emman, Emman, Emman, you are my sunshine, you are my love, you are my everything.”

Ang Pangako ng Pamana at ang Diwa ng Kabaitan

Ang lolo ni Emman ay nagbigay din ng patotoo sa matinding pagiging mapagbigay ng apo, na nagpatunay sa kwento ni Kim Atienza. Naalala niya noong bigyan niya ng tig-P100,000 ang kanyang 22 apo. Ibinahagi ni Emman ang kanyang P100,000 sa tatlong tao. “Alam niyo ba ang sinuman na gumagawa nito? Wala akong alam, maliban kay Emman,” mariin niyang sabi.

Ang mga alaala, anekdota, at pagbubunyag mula sa pamilya Atienza ay nagbibigay ng isang malinaw na larawan: Ang buhay ni Emman ay nag-iwan ng isang legacy na hihigit pa sa kanyang mga pinagdaanan. Ang kanyang pagiging bukas sa kanyang mental health struggles ay nagbigay-daan sa mga katulad niyang nahihirapan, tulad ng Indonesian student, na makahanap ng isang dahilan para mabuhay.

Ang kanyang legacy ay hindi nakikita sa haba ng kanyang buhay, kundi sa lalim ng kanyang impact—na ipinanganak mula sa isang puso na labis na mapagbigay at isang diwa na matapang na totoo. Ang huling gabi ng kanyang burol ay naging isang gabi ng pasasalamat, isang panawagan sa lahat na ipagpatuloy ang kanyang diwa.

Ang paalala ni Kim Atienza ay mananatiling guiding principle para sa mga nagmamahal kay Emman: “Be a little kind every day.” Sa bawat maliit na gawa ng kabaitan na ipinapamalas, ang diwa ni Emman Atienza—ang Kindness Warrior—ay mananatiling buhay at magliliwanag. Ito ang kanyang walang hanggang alaala, at ito ang pangako ng kanyang pamana.